Praktyka zaufania

W tym chaotycznym świecie martwimy się, unikamy, tak bardzo staramy się „zrobić to dobrze”.

Sednem tego całego zmartwienia i niepokoju jest to, że nie możemy ufać.

Nie ufamy innym: oceniamy ich i próbujemy mówić im, jak mają żyć, denerwujemy się nimi, gdy nie robią rzeczy tak, jak myślimy, że powinni.

Nie ufamy sobie: unikamy mówienia rzeczy, ponieważ nie sądzimy, że poradzimy sobie z tym, jeśli się zdenerwują, staramy się wszystko naprawić, ponieważ nie sądzimy, że poradzimy sobie z niepowodzeniem lub osądzeniem.

Nie ufamy światu, więc nieustannie się o to martwimy.

Nie ma w tym nic złego – jesteśmy ludźmi. Jesteśmy zaprogramowani, aby wszędzie dostrzegać zagrożenia.

Jeśli interesujesz się samochodami – zapraszam na blog o motoryzacji, po dawkę nowej wiedzy o samochodach! 🙂

Ale jak by to było ćwiczyć zaufanie?

Ufaj innym, że będą żyć własnym życiem. Kiedy jesteśmy sfrustrowani z ich powodu lub osądzając ich, możemy przypomnieć sobie, aby ćwiczyć zaufanie, przypomnieć sobie, że nie możemy kontrolować zachowania wszystkich ani naprawdę nie wiemy na pewno, jak ktokolwiek inny powinien się zachować. Nawet nie wiem na pewno, jak powinienem się zachować!

Ufaj sobie, że poradzę sobie z tym, co się stanie. Pandemia, blokady, konflikty polityczne, wszelkiego rodzaju trudności stanęły na naszej drodze i przeżywamy. Ufaj sobie, że poradzę sobie z nadchodzącym chaosem, jakąkolwiek porażką i trudnościami.

Jak by to było, ćwiczyć tego rodzaju poddanie się i zaufanie?